جمهوری مدارا: همزمان با ادامه موج دوم اخراج مهاجران افغانستانی از پاکستان، دولت ایران نیز فشارها بر مهاجران افغانستانی ساکن این کشور را به شدت افزایش داده و روند اخراج دستهجمعی آنها را تسریع کرده است. برخلاف رویکرد پاکستان در تعیین مهلت، ایران بدون اعلام قبلی، عملیات بازداشت و اخراج را در مناطق مختلف این کشور به اجرا گذاشته است.
وزارت داخله ایران اخیراً اعلام کرده است که از ابتدای سال ۱۴۰۴ خورشیدی، تنها شش گروه مشخص از مهاجران افغانستان مجاز به اقامت در این کشور خواهند بود و سایرین، حتی دارندگان برگههای سرشماری، از اول حمل (فروردین) از خدمات اولیه مانند بهداشت، آموزش و معاملات ملکی محروم میشوند.
نادر یاراحمدی، رئیس مرکز مهاجران ایران، تأکید کرده است که برگههای سرشماری به منزله اقامت قانونی نیست و وضعیت این افراد تا تابستان سال جاری مشخص خواهد شد.
گروههای مجاز به اقامت شامل دارندگان کارت آمایش معتبر، پاسپورت با ویزای معتبر، شناسه شغلی یا کارت کار، نظامیان حکومت پیشین (در صورت تأیید سازمانهای بینالمللی) و افرادی هستند که پس از بازگشت به افغانستان، مجدداً با ویزا وارد ایران شوند.
با این حال، گزارشها و ویدئوهای که درشیکههای اجتماعی به نشر می رسد حاکی از آن است که حتی افراد دارای مدارک معتبر اقامتی نیز بازداشت و از ایران اخراج میشوند.
بسیاری از مهاجران از عدم تمدید ویزا و برخورد نامناسب و "توهینآمیز" مسئولان ایرانی گلایه دارند؛ یک مهاجر در تهران میگوید ۵۰ روز است که پاسپورت خود را برای تمدید تحویل داده اما پاسخی دریافت نکرده است.
علاوه بر این، مهاجرانی که قصد خروج داوطلبانه دارند نیز با موانع جدی روبرو هستند. به گفته آنها، جمهوری اسلامی هزینههای سنگینی تحت عناوین مختلف مانند هزینه شهرداری، بکس و لوازم، و هزینه انتقال تا مرز دریافت میکند که مجموع آن برای هر نفر نزدیک چهار میلیون تومان میرسد، مبلغی که تأمین آن برای بسیاری مقدور نیست.
یک زن افغانستانی که پس از ۲۷ سال زندگی در ایران و با داشتن مدارک معتبر، به همراه فرزندانش اخراج شده، میگوید اکنون در هرات آواره است در حالی که بخشی از خانواده و تمام وسایل زندگیاش در ایران باقی مانده است.
گفته میشود خانوادههای دارای برگه سرشماری مجبور به ترک ایران شدهاند. مهلت خروج برای خانوادههای دارای فرزند دانشآموز تا ۱۵ سرطان (تیر) و برای سایرین ۱۵ روز پس از دریافت برگه ترک خاک تعیین شده است.
به گفته مهاجران، دریافت تأییدیه اقامت شش ماهه برای نظامیان پیشین نیز روندی دشوار و تقریباً ناممکن دارد.
وزارت داخله ایران اذعان کرده است که در سال ۱۴۰۳ حدود دو میلیون و ۲۰۰ هزار مهاجر افغان را اخراج کرده و در نظر دارد دارد همین تعداد را در سال ۱۴۰۴ نیز اخراج کند.
کمیسیون طالبان برای رسیدگی به مشکلات مهاجران نیز گزارش داده است که تنها در یک روز، ۳۶۷۹ نفر از ایران اخراج شدهاند.
این فشارها در حالی افزایش یافته که بسیاری از این مهاجران پس از روی کار آمدن طالبان و از ترس انتقامجویی به ایران و پاکستان پناه برده بودند.
سازمانهای بینالمللی بارها نسبت به اخراج اجباری این پناهجویان ابراز نگرانی کردهاند، اما به نظر میرسد که این هشدارها مورد توجه تهران و اسلامآباد قرار نگرفته است.
ایران فشار بر مهاجران افغانستانی را بطور بیسابقه تشدید کرده است
جمهوری مدارا: همزمان با ادامه موج دوم اخراج مهاجران افغانستانی از پاکستان، دولت ایران نیز فشارها بر مهاجران افغانستانی ساکن این کشور را به شدت افزایش داده و روند اخراج دستهجمعی آنها را تسریع کرده است. برخلاف رویکرد پاکستان در تعیین مهلت، ایران بدون اعلام قبلی، عملیات بازداشت و اخراج را در مناطق مختلف این کشور به اجرا گذاشته است.
وزارت داخله ایران اخیراً اعلام کرده است که از ابتدای سال ۱۴۰۴ خورشیدی، تنها شش گروه مشخص از مهاجران افغانستان مجاز به اقامت در این کشور خواهند بود و سایرین، حتی دارندگان برگههای سرشماری، از اول حمل (فروردین) از خدمات اولیه مانند بهداشت، آموزش و معاملات ملکی محروم میشوند.
نادر یاراحمدی، رئیس مرکز مهاجران ایران، تأکید کرده است که برگههای سرشماری به منزله اقامت قانونی نیست و وضعیت این افراد تا تابستان سال جاری مشخص خواهد شد.
گروههای مجاز به اقامت شامل دارندگان کارت آمایش معتبر، پاسپورت با ویزای معتبر، شناسه شغلی یا کارت کار، نظامیان حکومت پیشین (در صورت تأیید سازمانهای بینالمللی) و افرادی هستند که پس از بازگشت به افغانستان، مجدداً با ویزا وارد ایران شوند.
با این حال، گزارشها و ویدئوهای که درشیکههای اجتماعی به نشر می رسد حاکی از آن است که حتی افراد دارای مدارک معتبر اقامتی نیز بازداشت و از ایران اخراج میشوند.
بسیاری از مهاجران از عدم تمدید ویزا و برخورد نامناسب و "توهینآمیز" مسئولان ایرانی گلایه دارند؛ یک مهاجر در تهران میگوید ۵۰ روز است که پاسپورت خود را برای تمدید تحویل داده اما پاسخی دریافت نکرده است.
علاوه بر این، مهاجرانی که قصد خروج داوطلبانه دارند نیز با موانع جدی روبرو هستند. به گفته آنها، جمهوری اسلامی هزینههای سنگینی تحت عناوین مختلف مانند هزینه شهرداری، بکس و لوازم، و هزینه انتقال تا مرز دریافت میکند که مجموع آن برای هر نفر نزدیک چهار میلیون تومان میرسد، مبلغی که تأمین آن برای بسیاری مقدور نیست.
یک زن افغانستانی که پس از ۲۷ سال زندگی در ایران و با داشتن مدارک معتبر، به همراه فرزندانش اخراج شده، میگوید اکنون در هرات آواره است در حالی که بخشی از خانواده و تمام وسایل زندگیاش در ایران باقی مانده است.
گفته میشود خانوادههای دارای برگه سرشماری مجبور به ترک ایران شدهاند. مهلت خروج برای خانوادههای دارای فرزند دانشآموز تا ۱۵ سرطان (تیر) و برای سایرین ۱۵ روز پس از دریافت برگه ترک خاک تعیین شده است.
به گفته مهاجران، دریافت تأییدیه اقامت شش ماهه برای نظامیان پیشین نیز روندی دشوار و تقریباً ناممکن دارد.
وزارت داخله ایران اذعان کرده است که در سال ۱۴۰۳ حدود دو میلیون و ۲۰۰ هزار مهاجر افغان را اخراج کرده و در نظر دارد دارد همین تعداد را در سال ۱۴۰۴ نیز اخراج کند.
کمیسیون طالبان برای رسیدگی به مشکلات مهاجران نیز گزارش داده است که تنها در یک روز، ۳۶۷۹ نفر از ایران اخراج شدهاند.
این فشارها در حالی افزایش یافته که بسیاری از این مهاجران پس از روی کار آمدن طالبان و از ترس انتقامجویی به ایران و پاکستان پناه برده بودند.
سازمانهای بینالمللی بارها نسبت به اخراج اجباری این پناهجویان ابراز نگرانی کردهاند، اما به نظر میرسد که این هشدارها مورد توجه تهران و اسلامآباد قرار نگرفته است.