جمهوری مدارا: در دقایق نود و ختم چشم انتظارها بر اشتراک زنان در نشست دوحه، سازمان ملل اما تا این لحظه هیچ پاسخی مبنی بر پذیرش درخواست اشتراک زنان در اصل نشست دوحه و واکنشهای زنان در بارهی عدم اشتراکشان نداده و سکوت اختیار کرده است. سکوتی که بیان کنندهی رد درخواست اشتراک زنان معلوم میشود. سوال اینجاست که، اگر هدف سازمان ملل از نشست دوحه تعامل با افغانستان است، چگونه بدون حفظ تعادل و مشارکت همه، ممکن است این تعامل صورت گیرد؟ از سوی دیگر، حضور طالبان در این نشست و هر نوع گفتوگو در مورد سرنوشت و آیندهی افغانستان، با حضور سازمان ملل و کشورهای دیگر؛ اما بدون حضور نمایندهی از مردم افغانستان، در واقع به معنای معامله با یک گروه تروریستی و ناقض حقوق بشر است. این میتواند برای گروههای شبیه در سایر نقاط جهان، انگیزهی بیشتر بدهد. بنابراین، نشست دوحه از یکطرف مهر تایید بر تعامل جهان با طالبان جدا از ملت افغانستان است و از طرف دیگر ، نقض صدور قطعنامهی 1325 شورای امنیت سازمان است که خود تاکید بر حضور زنان در تمام عرصهها دارد. پس از روشن شدن چگونگی ترکیب نشست سوم دوحه، اعتراضها در سراسر جهان از آدرسهای مختلف بالا گرفت، خواست مشترک در این اعتراضها اما، احترام سازمان ملل به مردم افغانستان، زنانی که اکنون دربند کشیده شده اند و در مجموع احترام به اصول و ارزشهای انسانی از جانب این سازمان است. اموری که به باور این معترضان، نادیده گرفته شده و سازمان ملل در مسیر مشکوک مبتنی بر یک معامله سیاسی با طالبان، گام برمیدارد.
کمیتهی رفع تبعیض علیه زنان سازمان ملل، از بهر عدم اشتراک زنان در نشست دوحه، ابراز نگرانی کرده و خواستار مشارکت فعال و مستقیم زنان در نشست پیشرو به میزبانی سازمان ملل شده است. همچنان این کمیته وضعیت جاری زنان و دختران افغانستان را جدیترین بحران حقوق بشری در سطح جهان خوانده و بیان کرده که عدم مشارکت زنان در این نشست، آنها را با نقض فزایندهی حقوقشان مواجه میکند.
نصیر احمد اندیشه، نمایندهی افغانستان در جینوا، میزبانی سازمان ملل از طالبان را تسلیمی آنها در برابر خواست و ارادهی طالبان خواند و افزوده: «متاسفانه اکثریت مردم افغانستان که طالبان نیستند، نادیده گرفته میشود». او همچنان بیان کرده که طالبان تغییر نکرده است.
فوزیه کوفی، رییس موج تحول و عضو پیشین مجلس نمانیدهگان افغانستان گفته است که سازمان ملل و جامعه بینالمللی با حذف مشارکت زنان در نشست سوم دوحه، به طالبان امکان این را دادهاند، تا صدای زنان رادر خارج از کشور نیز خاموش کنند. کوفی در مجلهی گاردین نوشته است که اگر سازمان ملل و جامعهی جهانی میخواهند مفید باشند، باید بگذارند تا زنان افغانستان به گونهی مستقیم با طالبان صحبت کنند.
چند روز قبل از این نشست، ملاله یوسفزی، فعال حقوق زن و برندهی جایزهی صلح نوبل با انتقاد از عدم اشتراک زنان در نشست دوحه گفته است که سازمان ملل متحد باید ترکیب و دستور العمل کاری نشست دوحه را تغییر بدهد.
همینطور نهادهایی بینالمللی مدافع حقوق بشر در واکنش به اشتراک نکردن زنان در نشست دوحه، سه روز به سازمان ملل مهلت دادهاند بودند تا برای رفع نگرانیهای زنان افغانستان، اقدام کنند.
ریچارد بنت، نمایندهی ویژه سازمان ملل در امور افغانستان، نبود زنان در نشست دوحه را دربدل حضور طالبان، بهای بلند گفته است. وی همچنان گفته: «اگر این محرومیتها [مسایل زنان] بهای حضور طالبان در نشست دوحه باشد، هزینهی آن بسیار زیاد است».
اعضای جنبش اعتراضی زنان مقیم ایران هم برای تحریم سومین نشست دوحه، در اعتراض و واکنش به نشست دوحه گفتهاند که طالبان تمام حقوق زنان را سلب کرده و نباید با این گروه مذاکره شود. آنها با انتقاد از سازمان ملل برای دعوت طالبان در این نشست میگویند: «تاریخ در مورد اینگونه تصمیمهای ضد مردم و ضد اذهان عامه قضاوت سخت خواهد کرد».
جنبش زنان مقتدر افغانستان هم با تجمع و اعتراضی در بلخ، دوحه را مکانی نامیمون و نامقدس و بستر تلخکامیهای مردم افغانستان خوانده و بیان کرده که از تصمیمات خطرناک در نشست سوم دوحه نگران است.
دیروز نهم سرطان /بیستونهم جون، در شهر برلین آلمان تظاهراتی با عنوان "تظاهرات جهانی برای تحریم نشست دوحه و معامله با تروریسم" برگزار شد. «طالبان دشمن مردم افغانستان و جهاناند»، «با تروریستها معامله نکنید» و «آنها باید محاکمه شوند»؛ از جمله شعارهای اعتراض امروز در برلین بوده است.
در همین حال، گفته میشود که اعتراضها تا پایان نشست دوحه در کشورهای مختلف ادامه خواهد داشت. در تازهترین مورد، حبیبه سرابی، نبیله مصلح و زیبده اکبر سه تن از نمایندگان زنان افغانستان که در این نشست از سوی سازمان ملل دعوت شدهاند، از عدم اشتراک شان در این جلسه خبر دادند و این نشست را تحریم کردهاند.