شروع بهار و هجوم کوچی‌‌ها به مناطق مرکزی؛ ده‌ها خانواده در ولسوالی ناهور مجبور به ترک خانه‌های شان شدند!

رسانه آوا: منابع محلی از ولایت غزنی، ولسوالی ناهور به خبرنگار رسانه‌ی آوا از کوچ اجباری ده‌ها خانواده در روزهای نزدیک خبر داده است. منابع محلی در این ولسوالی می گویند هم‌زمان با شروع فصل بهار؛ چندین خانواده می‌خواهند در روزهای آینده خانه‌های ‌شان‌ را ترک کرده و به سوی مرکز شهر غزنی بروند. بربنیاد آمار ارایه شده، این خانواده‌ها از قریه‌های بهای، ورچغو،سبزناله، جوشان، بخارا، قوریه و بره‌کی هستند که از ظلم کوچی‌ها به تنگ آمده و در روزهای پیش‌رو تصمیم به کوچ نمودن دارد. در تازه‌ترین مورد، سه خانواده مجبور به ترک قریه شان شده و اکنون در مرکز غزنی در خانه‌های کرایی زندگی می‌کنند.

منبع می‌افزاید سال‌ پیش (سال ۱۴۰۲) نیز حدود ۳۸ خانواده مجبور به ترک خانه‌های شان شده بود. این خانواده‌ها ساکنان اصلی قریه‌های (بهایی، ورچغو،سبز ناله، جوشان، بخارا و قوریه) بوده اند که  از ترس کوچی‌ها از خانه‌های شان بی جا شده و اکنون در مرکز شهر غزنی به صورت موقت  اقامت اختیار کرده است.

او علت این کوچ کشی‌ها را ظلم بی‌حد کوچی‌ها می‌گوید که برای مردم قریه به یک درد سر بزرگ تبدیل شده است. وی هم‌چنان می‌افزاید "خانه‌های که اکنون در این قریه‌ها مانده اند توان کوچ کشی و رفتن به سایر نقاط این ولایت را ندارند وگرنه کوچی‌ها هر روز ظلم می‌کند زمین‌های آن‌ها را تحت تصرف خود در آورده اند."

 براساس گفته‌های منابع محلی در سال گذشته ۱۲ خانه از قریه بخارا، ۸ خانه از قریه بهایی، ۳ خانه  از قریه ورچغو، ۴خانه از قریه‌ی سبز ناله، ۶  خانه از قریه جوشان و خانه از قریه‌ی ۵ قوریه مجبور به کوچ اجباری شده اند.

اکبر*،یکی از باشندگان  اصلی قریه "کهنه ده" می‌گوید: "از زمانی‌ به قدرت رسیدن طالبان، کوچی‌ها نیز به چور و چپاول آغاز کرده و تنها از قریه‌‌ی ما ۴ خانه مجبور به ترک خانه‌‌های شان شده اند. اکبر در قریه‌اش دهقان بوده ؛ اما کوچی‌ها او و سه تن دیگر را به  جرم دزدیدن ۳۰ راس گوسفند متهم کرده بود که منجر شد اکبر از قریه‌اش بصورت اجباری نقل مکان کند و حالا در مرکز شهر غزنی زندگی می‌کند. طالبان در سال گذشته بربنیاد این که او و ۶ نفر دیگر گویا تاوان ۳۰ راس گوسفند را نپرداخته اند جلب کرده بودند.

داود*نیز یکی از قربانیان دیگر کوچ اجباری‌ست. وی از باشندگان اصلی "بره‌کی" ناهور است. از فیصله‌ی طالبان چنین تعریف می‌کند "سال گذشته 50 هزار افغانی را بخاطر مردن الاغ (خر) یک کوچی در این قریه از همسایه اش  به زور گرفته است."

 سمیع الله* هم‌چنان یکی از ساکنان اصلی قریه قوضی بوده که فعلا ساکن مرکز شهر غزنی می‌باشد می‌گوید سال گذشته هنگام ‌که درفاتحه‌ی دوستان‌اش در ناهور شرکت کرده بود؛ طالبان او و 9 تن دیگر را به‌ جرم ندادن چند راس مواشی به کوچی‌ها، وی را با خود به ولسوالی برده ویک هفته را زندانی کرده است.

از سوی‌هم ناپدید شدن200 راس گوسفند ازمنطقه (میانه دنگ)کوچی‌ها در زمان جمهوریت، نیز از معضل‌های است که تاهنوز به صورت کلی حل ناشده باقی مانده است. مردم محل در ولسوالی ناهور از ظلم ولسوال و نیروهای تحت امرش نیز شکایت دارند. باشندگان محل حکومت محلی را به طرف داری از  کوچی‌ها متهم می‌کند و می‌گویند ولسوال در تصمیم‌گیری‌ها جانبدارانه عمل می‌کند.

حبیب الله* کارمند یکی از موسسات است که پارسال شاهد توزیع کمک های مردم محلی این لسوالی بوده است. وی می‌گوید «ولسوال طالبان برای ناهور اجازه توزیع کمک‌های سازمان غذای جهان یا (WFP) را به مردم محل نداده و ادعا کرده بود که این کمک‌ها حق طالبان است، بعداز گذشت یک هفته بالاخره این کمک ها به کوچی‌ها توزیع شد.» این یک نمونه از هم‌کاری حکومت محلی با کوچی هاست.

کوچی‌ها ازسال‌های دهه آخر قرن 19 میلادی به دستور مقام‌های حکومت امیر عبدالرحمن خان برای استفاده از چراگاه‌های بهسود و دیگر مناطق هزاره‌جات به آن‌جا می روند. کوچی‌ها این دستور را قانونی و مدرک مالکیت خود بر چراگاه‌های این مناطق می دانند، اما روستاییان هزاره‌جات و مناطق مرکزی کشور این دستور عبدالرحمن را غیر قانونی وفاقد اعتبار می‌دانند.

ازسوی هم کوچی‌ها در حال رفتن به شهر غزنی هستند و قرار است که در مرکز غزنی و ولسوالی‌های این ولایت‌مسکن گزین شوند. مردم محل نیز از هراس کوچی‌ها در حال کوچ‌کشی  بسوی مرکز شهر غزنی هستند. در این مورد طالبان تاکنون هیچ اقدامی نکرده است. مردم محل در غزنی می‌گویند زمانی‌که مردم برای حل این معضل نزد طالبان مراجعه کردند؛ طالبان برای آن‌ها گفته است که بالای کوچی‌ها در زمان جمهوریت ظلم شده و گوسفند‌های آنان نیز از سوی مردم برده شده است، پس مردم حالا باید تاوان این‌ را بپردازند.

نوت: اسم های که باعلامت (*) نشانی شده است، بنابه خواست مصاحبه شونده‌گان مستعار می‌باشد.