زنان در افغانستان هنگام بیرون رفتن از خانه احساس امنیت نمی‌کنند
-
عزیزالله احمدی
- ۰۳ اسد ۱۴۰۳
جمهوری مدارا: بیش از پنجاه درصد زنان در افغانستان هنگام بیرون از خانه احساس امنیت نمی‌کنند.
در یک گزارش مشترک که به تازگی توسط سازمان بین‌المللی مهاجرت، یوناما و بخش زنان سازمان ملل تهیه و نشر شده، آمده است که حدود ۶۴ درصد از زنان افغانستان هنگام بیرون رفتن از خانه، احساس امنیت و مصئونیت نمی‌کنند.
نهادهای همکار در تهیه این گزارش با ۸۸۸ زن در ۳۳ ولایت افغانستان گفت‌وگو کرده‌اند.
گروه طالبان بر گشت‌وگذار زنان در افغانستان محدودیت وضع کرده و آن‌هارا مکلف کرده اند که بدون محرم سفر نکنند. این گروه حضور زنان در پارک‌ها و تفریح گاه‌هارا نیز ممنوع کرده اند.
آزادی حرکت و گشت‌وگذار از حقوق اساسی بشر است و بر اساس میثاق‌های بین‌المللی کشورها مکلف اند که این حق بشری شهروندان را رعایت کنند.
در این گزارش که امروز(چهارشنبه، ۳ اسد) منتشر شده، آمده است که زنـان در افغانستان مجبور اند به اعضای مرد خانواده متکی باشند و این می‌تواند خطر عادی شدن حذف زنان از سطوح مختلف جامعه را تسهیل کند.
برمبنای این گزارش، ۶۴ درصد از زنانی که با آن‌ها‌گفتگو صورت گرفته؛ تأیید کرده اند که در هنگام خارج شدن از خانه و بدون همراه مرد، احساس امنیت و مصئونیت نمی کنند.
پیشتر گروه طالبان برای به گفته خودشان تطبیق امر به معروف و جلوگیری از بد حجابی، زنان و دختران را از سطح شهرهای مختلف افغانستان باز داشت کرده و به زندان منتقل کردند.
این اقدام گروه طالبان که واکنش‌های گسترده ملی و بین‌المللی را درپی داشت، سبب موجی از ارعاب و ترس بین مردم به خصوص زنان و دختران در افغانستان شد.
مشارکت زنان در تصمیم گیری‌ها
در گزارش مشترک سازمان بین‌المللی مهاجرت، یوناما و بخش زنان سازمان ملل متحد آمده است که زنان مصاحبه شونده گفته اند آن‌ها در حال حاضر از حضور در مراحل مختلف تصمیم‌گیری در مورد زندگی خود محروم اند.
براساس این گزارش؛ بیشتر زنان در افغانستان خواستار مشارکت در تصمیم‌گیری‌های ملی و بین‌المللی مرتبط به افغانستان هستند.
زنان مصاحبه شونده از سازمان ملل و جامعه جهانی خواسته‌اند که از طریق دادخواهی شرایط آن‌ها را بهبود ببخشند.
در این گزارش، ۵۹ درصد زنان و ۳۶ فیصد مردان تأکید کرده اند که زنان باید در تصمیم گیری‌های مرتبط به افغانستان ۵۰ درصد سهم داشته باشند.
شماری از افرادی که در تهیه این گزارش با آن‌ها مصاحبه شده است، تاکید کرده‌اند که جامعه بین‌المللی باید سازو کاری را روی دست بگیرند که در آن به زنان قدرت تصمیم‌گیری بیشتر داده شود.
دسترسی به خدمات
در این گزارش مشترک به بخشی از خدمات مورد نیاز زنان نیز پرداخته شده است و در بخشی از آن آمده است که تنها سه درصد از زنان به خدمات آموزشی دسترسی دارند.
همچنین در این گزارش توضیح داده شده است که تنها ۱۵ درصد از زنان به خدمات صحت روانی و ۶۷ درصد هم به خدمات صحی و بهداشتی دسترسی دارند.
دسترسی سه درصدی زنان به خدمات حل منازعات رسمی و دسترسی هفت درصدی زنان به حل منازعات غیر رسمی از دیگر مواردی است که در این گزراش به آن اشاره شده است.
این درحالی است که حدود 18 درصد از زنان در این مصاحبه گفته اند که به هیچ یک از این خدمات دسترسی ندارند.
گزارش هم‌چنان گفته است که اکثریت زنان مصاحبه شونده از کاهش در آمدهای اقتصادی خود ابراز نگرانی کرده و گفته اند درآمدزایی آنان به گونه قابل توجهی کاهش یافته است.
با به قدرت رسیدن دوباره گروه طالبان در افغانستان، محدودیت فروانی بر زندگی زنان در افغانستان وضع شده و این وضعیت دشواری‌های بسیاری را متوجه زنان کرده است.
